En weer door!

De gevreesde spierpijn blijkt volledig uit te blijven. Misschien heeft dat sporten van de laatste tijd dan toch zin gehad ;).

Toch doen we het de dag erna rustig aan. Het is namelijk Bianca's reisdag. We bezoeken de kleine pagode nog, die in een lieflijk parkje blijkt te staan. Het is vooral een mooi gezicht van buiten want binnen blijkt te bestaan uit een 9 vierkante meter witte ruimte met een norse man die een ticket, dat bewijs is dat we geld hebben gegeven om nog meer trappen te lopen, wil zien om ons toegang tot de top te geven. Uit betrouwbare bronnen weten we dat dat t niet waard is en maken dan ook rechtsomkeert.

We lopen terug via het moslimgebied waar Bianca wat souvenirs voor thuis koopt en ik een nieuwe tas aanschaf. Na wat stevig onderhandelen weet ik de tas voor 1 derde van de originele prijs te bemachtigen, al weet ik zeker dat ik nog steeds minstens het dubbele heb betaald voor wat het eigenlijk waard is. Maar goed, in China betaal je niet wat de verkoper er voor moet hebben maar zoveel als je zelf bereid bent om er voor te geven.

Tegen het einde van de middag vertrekt Bianca en blijf ik alleen achter. Oef das weer even wennen, na 3 dagen olijk gezelschap is het dan ineens erg stil. Ik besluit niet stil te zitten en spreek af met Riet en Wiebe een koppel die dezelfde reis als ik maken maar dan steeds wat dagen later. We lopen door de drukke straatjes van Xi'an en genieten van een muzikant die zo nu en dan vraagt of iemand uit het publiek een liedje met hem mee zingt. Alle zangers doen hun uiterste best en ongeacht van de prestatie worden zij rijkelijk beloond met een warm applaus.

'S avonds doe ik nog een biertje en word al snel aangesproken door 2 Fransen. En zo is het ineens 2 uur 's morgens.. dat was niet de bedoeling want de andere dag wilde ik vroeg naar de tombe van keizer Jingdi.

Met wat minder slaap dan me lief is besluit ik de andere ochtend toch maar vroeg te gaan. Na een busreisje kom ik op m'n bestemming aan en de lonely planet had helemaal gelijk: weinig toeristen maar dat is zeker niet terecht. Het is een mooi museum waar je de nog gaande opgravingen kunt bekijken.

De dag erna doe ik het rustig aan even een relax dagje het is tenslotte vakantie en de dag erop vertrek ik naar Shanghai met de nachttrein. Het is niet per se een ritje waar ik naar uit kijk want het is de langzame trein. Dezelfde als die we hadden richting de berg en de hoeveelheid starende blikken was niet per se iets waar ik op zat te wachten. Vooral niet omdat mijn rit een lieve 15 uur duurt.

Maar zoals zo vaak als je ergens tegenop ziet valt het ontzettend mee. Hier en daar maak ik een praatje en ja natuurlijk de foto's maar het wordt geen "stare down" wedstrijd en ik krijg het zelfs voor elkaar om wat nachtrust mee te pakken. Oke ik ben dan wel weer om 4 uur wakker maar kan wel van de schitterende zonsopgang genieten die op dat moment zijn aantocht aankondigt met een voorzichtig groen schijnsel.

Dan, 8 uur 's morgens stap ik uit de trein recht een Turks stoombad in. Shanghai is verzengend heet en vochtig, met op dit moment al 34 graden op de meter. Wonder boven wonder vind ik in 1x het hostel waar ik word ontvangen met een genadige airco.

Ik blijk m'n kamer te delen met 1 Nederlandse 1 Chinese en een Taiwanese jongen die ik tot op heden nog niet heb gezien.

Aangezien Adam, die ik heb leren kennen tijdens de terra cotta tour, ook nu in Shanghai is, spreken we af bij het science museum. Hoewel het museum meer op kinderen is gericht, is het best een bezienswaardigheid. 'S avonds lopen we langs de rivier en zien de zonsondergang. Shanghai verandert langzaam in de neonstad zoals we daar van gehoord hebben. Het uitzicht is top en de hitte is hier nauwelijks merkbaar. Het is hier cool in de letterlijke en figuurlijke zin van het woord.

Dan nemen we afscheid want hij vertrekt naar Hong Kong terwijl ik nog 5 dagen voor de boeg heb en dan naar Beijing vertrek.

Vandaag heb ik afgesproken met Mac, de jongen waar we de berg mee beklommen hebben! In China hoef je nooit alleen te zijn...