US of A
Door: Lianne
Blijf op de hoogte en volg Lianne
03 Februari 2016 | Verenigde Staten, Oakland
Nog half in mijn jetlag, lees ik de berichtjes die vannacht binnen zijn gekomen. Voor mij vannacht, voor jullie overdag. Op dit moment bevind ik me in Oakland, sommigen zullen zich misschien afvragen of dit nu wel het slimste plekje was om te gaan wonen, maar het is hier prima. Mensen maken een praatje als je over straat loopt. Maken complimentjes in het voorbij gaan (nee niet fluiten of de "hey meisje, hey meisje!" a la Nederlandse bouwvakkers, maar de "Lookin' good girl!" vliegen je hier om de oren). Even wennen maar best grappig. Onderweg in de metro kreeg ik al de ene naar de andere bezienswaardigheid te horen, dus ik hoef me hier zeker niet te vervelen.
Even terug spoelen, hoe ben ik hier terecht gekomen. In het eerste jaar van mijn phd, kwam ik een Fulbright scholarship tegen. Deze beurs biedt de mogelijkheid voor Nederlanders om een tijdje in Amerika te werken. Hoewel we hier hard ons best voor hebben gedaan, hebben we helaas de beurs niet mogen ontvangen. Maar toen was wel dat zaadje geplant, dat er een mogelijkheid was om een tijd van mijn phd in het buitenland te besteden. Gelukkig vond Jeroen Vermunt (mijn baas) het een goed idee om mij als nog naar de USA te sturen en ta da! twee jaar later zit ik er dan toch maar mooi.
Mijn eerste dag hier heb ik nog niet zoveel gedaan, vechtend om m'n ogen open te houden heb ik m'n studio mijn eigen gemaakt door mijn koffer (met veel te veel spullen) uit te pakken en een blokje om te lopen op zoek naar eten. Nu zit ik met mijn zelf gezetten bak koffie (best even wennen weer gewoon koffie zetten, met filter en zonder maatschepje) aan mijn tafeltje voor twee mijn werk te doen. Gelukkig komt Daniel halverwege over, ik kijk er nu al naar uit!
Vandaag heb ik mijn eerste lunch afspraak met Sophia en Anders Skrondal, nog een hoge pief uit het veld. Ik vind het best wel spannend om hen te ontmoeten. Het gaat nu dus echt beginnen!
Even terug spoelen, hoe ben ik hier terecht gekomen. In het eerste jaar van mijn phd, kwam ik een Fulbright scholarship tegen. Deze beurs biedt de mogelijkheid voor Nederlanders om een tijdje in Amerika te werken. Hoewel we hier hard ons best voor hebben gedaan, hebben we helaas de beurs niet mogen ontvangen. Maar toen was wel dat zaadje geplant, dat er een mogelijkheid was om een tijd van mijn phd in het buitenland te besteden. Gelukkig vond Jeroen Vermunt (mijn baas) het een goed idee om mij als nog naar de USA te sturen en ta da! twee jaar later zit ik er dan toch maar mooi.
Mijn eerste dag hier heb ik nog niet zoveel gedaan, vechtend om m'n ogen open te houden heb ik m'n studio mijn eigen gemaakt door mijn koffer (met veel te veel spullen) uit te pakken en een blokje om te lopen op zoek naar eten. Nu zit ik met mijn zelf gezetten bak koffie (best even wennen weer gewoon koffie zetten, met filter en zonder maatschepje) aan mijn tafeltje voor twee mijn werk te doen. Gelukkig komt Daniel halverwege over, ik kijk er nu al naar uit!
Vandaag heb ik mijn eerste lunch afspraak met Sophia en Anders Skrondal, nog een hoge pief uit het veld. Ik vind het best wel spannend om hen te ontmoeten. Het gaat nu dus echt beginnen!
-
03 Februari 2016 - 21:38
Marjolein:
Wat leuk dat de amerikanen zorgen dat je je sneller thuis voelt door ook daar op straat iets over je te zeggen ipv fluiten. Amerikanen zijn toch veel enthousiaster en positiever in het begroeten.
enne dat eten zoeken zal niet zo moelijk zijn daar. Op elke hoek zit wel n eettentje en vaak nog 24 uur per dag open ook.
Heel veel plezier, lekker genieten, indrukken opdoen enz.
Groetjes
-
03 Februari 2016 - 22:41
Bep Ippel:
Hey Lianne, leuk om je 1e verslag te lezen. Zoals gewoonlijk alles onder controle, dus ga zo door!
Groetjes Pa en Moeders
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
