In Beijing

Nadat we gisteren avond goed op tijd naar bed zijn gegaan om van onze jetlag te bekomen, zijn we vroeg opgestaan. Dat was niet geheel vrijwillig, maar het ontbijt wordt niet tot laat geserveerd dus om 8 uur toch maar eens ons bed uit. Het ontbijt blijkt erg Aziatisch vriendelijk te zijn maar niet zo westers vriendelijk en om nu om half 9 aan de noedels, gefrituurde kip en ander vet eten te gaan vond ik niet zo'n succes. Er was wat brood en wat jam en daar kunnen wij het mee doen. Ach ja, iets is beter dan niets dus met wat toast en veel fruit komen we de dag ook wel door.

In de loop van de ochtend zijn we dan toch Beijing ingedoken: met de metro naar het plein van de Hemelse Vrede. In de metro merkte ik voor het eerst dat er stiekem een foto werd gemaakt, het blijft bijzonder maar schijnt er ook bij te horen.

Nadat we een korte poging gewaagd hadden om eerst naar de Verboden Stad te gaan, zijn we omgedraaid en richting het plein gelopen. De wachtrijen te lang en de mensen massa te groot en vooral de verzengende hitte hebben we besloten dit bezoekje maar op een ander (veel vroeger op de dag) tijdstip te plannen. Wel weet ik nu ongeveer waar m'n hostel op de terugweg van m'n reis is!

Maar dan het plein! Het is zo groot, schoon en keurig bijgehouden, dat in tegenstelling tot de rest van Beijing zo ongeveer. Er groeit geen takje scheef, er is geen bruin blaadje te bekennen en de beregening staat continu aan. Wat wel opvallend was, was dat de planten nog gewoon in de pot in plaats van in de grond zaten, maar een kniesoor die daarop let. Verder is het plein niet alleen erg groot, de gebouwen die het plein omsluiten zijn groter dan ik ooit heb gezien.

Chinezen blijken sowieso fan van grote gebouwen te zijn, dit hotel bijvoorbeeld heeft iets van 15 verdiepingen en valt echt in het niets met het universiteitsgebouw hier niet ver vandaan.

Waar ze nog meer fan van zijn, zijn security checks. Dat lijkt echt de sociale werkvoorziening hier te zijn, samen met schoonmaker. Je kan niet eens ergens naar kijken of je moet al een poortje door en je tas om een band zetten zodat die gecontroleerd kan worden. Of het nu het plein is, of een simpele metro, ze staan overal en dan ook gelijk met een klein legertje aan ambtenaren. Het lijkt er op of dat hier minstens 3 mensen aangenomen worden voor het uitvoeren van 1 enkele baan. En als je ze dan iets vraagt, de weg of zo, staan ze eerst jou en vervolgens elkaar schaapachtig aan te kijken. Engels spreken durven ze niet, maar als je ze er eenmaal van overtuigd hebt dat je ze heus niet gaat slaan als ze het niet goed doen, komen ze wel wat losser.

Na ons tripje aan het plein zijn we even gaan rusten in de front gate, een poort die toegang gaf tot het oude Beijing, heerlijk in de schaduw met een windje erbij. Terwijl we wat bij zitten te komen, is daar opnieuw een fotograaf, iets minder schuw dit keer. Nadat hij eerst soort van aangaf dat die een foto ging maken, kwam hij vervolgens naast me zitten en de selfies vlogen door de rondte. Oke dit is niet alleen bijzonder, maar gewoon ronduit raar en ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet behalve zorgen dat ik al m'n spullen goed bij me houd.

Na deze ervaring zijn we doorgegaan naar de ondergrondse stad, een projectje van Mao ten tijde van de koude oorlog. Het werd hem/hen iets te nucleair om de oren en hij had besloten dat de toekomst van de chinezen ondergronds was. Althans dat zei de Lonely planet, maar deze bleek "onder renovatie" volgens een met vpn ondersteunde google zoekactie. Daar ter plekke was het vooral erg vervallen en was er van renovatie niet zoveel sprake.

Onderweg naar het hotel hebben we ergens gegeten waar ze geen Engels spraken en de kaart bestond uit foto's. Na een prima doch licht te pittige maaltijd, waarvan we geen van beide nu echt een idee hebben van wat we gegeten hebben zijn we terug gegaan naar het hotel. Voorbereiden voor het congres morgen en bijkomen van deze dag!